از تو به یک اشاره .... از ما به سر دویدن

 چقدر این شعار رو شنیدیم اما درعمل ندیدیم که هیچ، بلکه عکسش رو هم مشاهده کردیم. چقدر از منویات رهبرعزیزمون رو زیر پا گذاشتیم، البته اینا برامون عادت شد، اینا که چیزی نیست، ما قرآن رو هم نادیده می گیریم و آیاتش رو زیر پا له می‌کنیم. بعدش هم دو قورت و نیممون هم باقیه که ما مسلمان که سهله، مؤمن واقعی و گوش به فرمان سید علی و سرباز واقعی حضرت حجت هستیم – تازه اگه ادعا نکنیم که جزو 313 تا باشیم - ... بگذریم...

از اینکه قرآن به شدت ما رو از غیبت کردن نهی می‌کنه همه ما به خوبی مطّلعیم و آیاتش رو هم حفظیم، رهبر معظم انقلاب هم در این باره می فرمایند که ما نمی‌توانیم به این بهانه که می‌خواهیم جامعه را اصلاح کنیم، پس شخصی را یا یک جریانی را به طور مطلق مورد تهاجم قرار بدهيم و غيبت كنيم. و در ادامه می‌فرمایند که «واقعاً يكى از چيزهائى كه ما همه‌مان [باید توجه كنیم]، به مردم هم بايد بگوئيم، ياد بدهيم كه توجه بكنند اين است كه: به صرف توهم اين كه حالا اين كار مصلحت دارد، دستشان را، يا قلمشان را، يا وبلاگشان را آزاد نكنند كه هر چه به ذهنشان آمد، آن را بگويند؛ اينجور نيست، چون وسائل مدرن امروز، همه مشمول همين حكم است. يعنى خواندن وبلاگ هم مثل خواندن كاغذ است، كتاب است، نامه است، مثل شنیدن حرف است. استماع غيبت شامل همه‌ى اينها ميشود؛ يعنى ملاك استماع در اينها وجود دارد مسلّماً. شنيدن به گوش خصوصيتى ندارد، خواندن تو نامه هم عين همان است كه ما در بحث استماع اين را تأكيد كرديم و عرض كرديم.»

حالا مردونه بریم ببینیم تو اون سایت‌ها و وبلاگ‌هایی که دم از ولایت و جان بر کف بودن و گوش به فرمان رهبری و از تو به یک اشاره و .... می زنن، چه خبره... واویلا!!

حالا وجداناً ما اصلاً اشاره می‌فهمیم چیه؟ رهبر عزیزمون فریاد می‌زنن ما عمل نمی‌کنیم، حالا اگه اشاره کنند ما چکار می‌کنیم، الله اعلم.

رهبر عزیزمون در درس خارج فقه به تاریخ 7/10/1389 در ذیل بحثِ موارد استثناء از حكم حرمت غیبت، در پاسخ به سؤالی پیرامون صدق غیبت در مواردی چون ذكر در نوشته، وبلاگ یا ضبط صوت و تصویر و انتقال آن، به نكات مهمی در تبیین احكام آن اشاره فرمودند که در ادامه مطلب متونید بخونید.